 |
| Het uitzicht na de eerste beklimming na 8 km |
Maar als ik in heel hoog tempo met grote stappen wandelde ging ik bijna even hard als de mensen die bleven hardlopen. Bij 18 km was nog zo'n steil stuk en dat ging op mijn manier prima. Maar bij 21 km lukte dat op een of andere manier niet meer en kon ik alleen met hele kleine stapjes omhoog en ik voelde ook al mijn benen. Heuvelaf ging daarna weer wel al deed het wel pijn. Vlak na het 23 km punt was een tijdslimiet gezet van 2:45h en ik kwam daar pas na 3 uur maar mocht nog door. Hoorde toen wel dat dit de laatste loper was die door mocht. Toen ik later omkeek zag ik ook de bezemfiets (inderdaad een fietser met een bezem vastgemaakt aan de fiets). Elk klein heuveltje dat er nu kwam moest ik wandelen. Ik was al helemaal op. Bij 27 km was een drinkpost en heb ik goed gedronken, maar direct na die post moest ik een paar keer flink over mijn nek. Het leek wel of al vocht wat ik tot nu toe gedronken had eruit kwam. Wel doorgelopen, maar bij 29 km even op een bankje gaan zitten. De bezemfietster moest toen ook wachten en we hebben besproken wat ik het beste kon doen. Ik wilde het nog even proberen, maar toen het weer heuvelopwaarts ging moest ik weer overgeven. Volgens de fietster kon ik nu beter terug en daar een bus pakken. Ze heeft mijn chip afgenomen om het te kunnenafmelden en ik ben de 1 a 2 km teruggelopen naar het dorp. Ik had toen 30 km en 4 uur gelopen, maar bij 31.4 km was weer een tijdslimiet van 3:45h dus was ik al ruim overheen.
Ik wilde met de bus naar de gondel die mij naar de finish op de top van de Scex Rouge (2980 m) kon brengen zodat ik de aankomst nog even kon zien en mijn tas kon ophalen. Toen ik op de postbus zat te wachten stopte er een vrouw in haar auto. Of ik soms naar de gondel moest, want zij ging haar zoon ophalen die de marathon had gelopen. Nou graag en vanuit de gondel kon ik de lopers de steile berg opgaan naar de finish. Was heel blij dat ik dat niet meer hoefde te doen. Bijna bij de top een prachtig uitzicht over de gletsjer waar ik anders overheen gelopen zou zijn. Dat was wel weer jammer.
 |
| Vanuit gondel kon ik lopers een steile helling zien opwandelen |
Op de top mijn tas opgehaald, naar de binnenkomende lopers gekeken, en veel bekers cola gedronken. Daarna met de gondel terug naar beneden, met de pendelbus terug naar Gstaad en na de pasta maaltijd weer terug naar huis.
Uiteindelijk bleken 60 van de 180 deelnemers de finish niet gehaald hebben. Het was duidelijk mijn dag niet, want normaal kan ik veel langer doorgaan.
