Gisteren om 13:00 uur gingen er over de hele wereld zo'n 70.000 mensen van start voor de
Wings for Life World Run. In o.a. Taiwan, Braziliƫ, Zuid-Afrika en vele plaatsen in Europa stond men klaar om zo lang mogelijk voor een achteropkomende auto te blijven. Met de trein was ik in een half uurtje in Olten waar de Zwitserse versie plaatsvond. Het was een kwartier lopen naar de verkleedgelegenheid in de ijshal en het regende zodat ik al helemaal nat was. We moesten ook op tijd op de startplaats zijn dus toen we begonnen was ik echt doornat en koud.
|
In de regen wachten op de start |
Maar ik stond in het tweede startvak bij de eerste honderd deelnemers en een paar duizend achter mij. Had na de start dus direct ruimte om te lopen en ging snel van start. Mijn Garmin was er door alle regen eerste mee gestopt maar kon na 3 km weer aan. We liepen over de secundaire wegen rond het stadje met zo nu dan best wel een lange maar niet erg steile klim. Na 15 km kwamen we weer terug bij de start. Mijn gemiddelde tempo lag nog boven de 12 km/uur. Bij 19 km konden we in de verte de route zien waar we eerder gelopen hadden ongeveer het 12 of 13 km punt. Daar zagen we dat de lopers al ingehaald werden door de Catcher car. Een auto met op de rechterkant een apparaat gemonteerd om de chips op het startnummer af te lezen. Bij 20 km merkte ik dat het tempo naar beneden ging en ik berekende dat als ik een uur 12 km/uur loop en dan nog een uur 11 km/uur de catcher car me dan na 2 uur zou achterhalen. Die was nl. een half uur later begonnen en zou eerst 15 km/uur rijden en in het volgende uur 16 km/uur. Ik passeerde de 23 km na 1:55 en zag nog geen auto's achter me. Stevig doorzetten dus. Bij 24 km kon ik eindelijk de wagen ver achter me zien en ik werd bij 25.5 km na 2:07:30 ingehaald (
de resultaten). Daar was ik heel tevreden mee en ik bleek wereldwijd bij de beste 10% te horen met een ranking van 6199e.
Daarna stevig doorwandelen en zo nu en dan een beetje draven tot de plek waar de shuttle bussen kwamen om de 5 km. In de bussen lagen blikjes drinken van de hoofdsponsor Red Bull en gouden foliedekens.
Na me omgekleed te hebben nog even op het tentenkamp naar een groot scherm gekeken waar beelden van overal vandaan te zien waren en informatie over hoeveel lopers nog niet ingehaald waren en hoever de voorste loper was. Uiteindelijk had de winnaar bijna 80 km gelopen.
Het was een mooi evenement en ik ga volgend jaar zeker weer meedoen, maar dan eens in een ander land.