Lange duurloop (38 km)

Zaterdag ging ik weer op pad voor een lange duurloop. Natuurlijk eerst weer mijn 5 km lange heuvel naar de 250 meter hoge televisietoren op de top. Ik volgde weer hetzelfde pad omhoog de heuvels in als laatst, maar nu lag er sneeuw.

Omhoog de besneeuwde heuvel op

Bovenaan nam ik nu een andere route en belande in een bos waar nog overal sneeuw lag. De paden waren ook niet echt vlak dus het tempo lag niet hoog. Ik dwaalde wat rond tot er op een gegeven moment geen pad meer was, maar ik wilde niet terug. Heel ver beneden zag ik een bospad dus dwars door de struiken en diepe sneeuw naar beneden.

Besneeuwde bospaden

Dat pad liep wel lekker maar bij een bocht lette ik even niet goed op en gleed uit. Kwam keihard, plat op mijn rug terecht en kon geen adem meer halen. Dat had ik eerder meegemaakt tijdens het skiën en toen raakte ik in paniek. Nu wist ik wat ik moest doen. Omdraaien op handen en knieën zodat je borstkas de ruimte krijgt. Ik kon toen heel oppervlakkig ademhalen en dat werd langzaam beter.

 Na zo'n 5 minuten weer gaan staan en langzaam gaan wandelen; durfde nog even niet hard te lopen. Na een tijdje eindigde het bospad bij een dorpje Degerfelden en daar stond een wegwijzer met Lorrach 11 km. Dat moest ik maar doen. Over een mooi fietspad langs de weg kwam ik eerst in het dorpje Unter Eichsel en een paar km verder in Uber Eichsel en daar stond een bordje voor fietsers met Lorrach 10 km, maar wijzend naar waar ik vandaan kwam. Dat leek me eigenlijk ook beter dus weer helemaal terug naar het eerste dorpje. Daar een andere weg gevolgd met meestal mooie paden over de heuvels of door de bossen. Op een gegeven moment kwam het me bekend voor en zag ik in de verte de TV-toren, maar toen had ik al 30 km gelopen. Heuvelop deed ik al wandelend omdat het vaak te steil was en er waren veel heuvels. Eenmaal bij de toren hoefde ik alleen nog maar naar beneden. Maar dan kom je harder neer dan op een vlakke weg en bij elke stap kreeg ik een pijnscheut in mijn rug, waar ik op gevallen was. Dus regelmatig even wandelen. Uiteindelijk thuis had ik 38 km afgelegd in 4:38 u (wel een mooie symmetrie) maar uiterst langzaam. Het was wel een fraaie tocht en als de sneeuw weg is zal ik het nog wel een keer doen.

Trainen in de sneeuw

Een van mijn goede voornemens voor dit jaar was om weer elke dinsdag- en donderdagavond te gaan hardlopen net als ik al jaren gedaan heb bij CIKO. Een uur of anderhalf uur is dan genoeg. Dinsdagavond heb ik een rondje Basel gedaan met 12.5 km in een tempo van 11 km/uur.
Gistermiddag was het gaan sneeuwen en toen ik 's avonds op pad ging lag er wel bijna 5 cm. Ik had mijn trailschoenen aan en daarmee kon ik prima over de verse sneeuw lopen. De straten waren rustig en ik kon op de weg lopen. De eerste 3 km waren weer heuvelop en daarna ging ik weer zwervend door het dorp. Ik kwam uiteindelijk bij de grenspost uit en vandaar met nog een omweg hier en daar terug naar huis (11.3 km in 1:10). Niet erg snel maar heerlijk gelopen.

Lange duurloop in Riehen en wijde omgeving

Na 9 keer de Egmond halve marathon te hebben gelopen moet ik het vandaag missen. Dus zelf maar op pad om toch minstens 21 km te lopen evenals mijn CIKO-maatjes. Het begint weer met de 5 km lange klim van 275 m hoogte naar 495 m bij de TV-toren Sankt Chrischona. Het is zaak om te blijven hardlopen dan is het pas een goede training. De laatste kilometers zijn steiler en het tempo zakt naar 8 km/uur.

Nog 1 km omhoog naar de top

Honderd meter na de top is het bordje met 'Landesgrenze' en dan loop ik opeens in een Duits bos. Maar na 1 km kom ik alweer op een provinciale weg uit. Dat is niet leuk lopen dus het eerste de beste paadje dat ik zie ga ik op, omhoog de weilanden in. Ik zie wel waar ik uit kom. Het bleek een echt wandelpad want er staat een wegwijzer met Lörrach - 7 km. Dat is een plaatsje in Duitsland op 5 km bij mij vandaan. Moest ik maar heen gaan. Het is een mooi pad door de heuvels en velden. 

Paadje omhoog de weilanden in

Het wordt nog een paar keer duidelijk aangegeven, maar dan opeens op een vijfwegenpunt niet meer. Ik kies voor de weg rechtdoor en kom dan na enige tijd bij een verkeersknooppunt van de snelweg en op  een drukke weg zonder voetpad. Ik klim over de vangrail en worstel me door het bos naar een zompige akker waar ik een flink stuk overheen moet om weer bij een geschikt pad te komen. Na nog veel omwegen kom ik in een dorpje waar ik naar de weg vraag. Ik volg dat en kom weer op het vijfwegenkruispunt waar ik 6 km eerder al was. Nu maar een andere richting op en na een paar km kom ik weer uit waar ik de weg vroeg. Andere richting op en opeens loop ik langs de spoorlijn die ook vlak langs mijn huis loop. Nog een paar km ploeteren en na 2:40 en 26 km ben ik thuis. Volgende keer maar een kaart meenemen. Ik had dinsdag- en donderdagavond ook al 16 en 13 km gelopen dus mijn weektotaal komt op een aardige 74 km uit.

Swiss Snow Walk & Run

Vanochtend vroeg ben ik naar Chur gereden in het oosten van Zwitserland en daar verder met de trein via een prachtige route over de besneeuwde bergen naar het ski-oord Arosa. Daar ging ik meedoen aan de Swiss Snow Walk & Run; inderdaad een hardloopwedstrijd over de sneeuw. Je kon dus wandelen en nordic walken en er waren vier hardloopafstanden: 6, 12, 19.2 en 21.1 km. Maar de 19.2 km werd aangeduid als 'crazy run' omdat je halverwege boven op een 2400 m hoge berg aankomt. Het begint al wel op 1735 m maar toch gekkenwerk. En dat leek me wel wat.

Kruising met sleeplift

Eerst ging de halve marathon van start en 5 minuten later om 10:20u de crazy run met maar zo'n 50 man/vrouw. Net toen we begonnen kwam de zon achter de bergen vandaan en dat was heerlijk. Het lopen in de sneeuw viel niet mee. Het is niet mooi glad, maar zeer hobbelig dus bij elk stap glij je een beetje weg of zwik je. Na zo'n 500 meter begon het te stijgen maar ik bleef net als alle anderen doorlopen. Daarna was het afwisselend vlak en soms zelfs iets naar beneden zodat je weer even wat vaart kon maken. Bij 6 km werd onze groep omhoog gestuurd en nog moeilijker begaanbare sneeuw in. Hier kon je alleen maar wandelen. Het was ploeteren en proberen in de stappen van je voorganger te lopen. Het zweet gutste van mijn voorhoofd. Soms moesten we over de skipiste, maar de skiërs gaven ons voorrang. We moesten natuurlijk de lui in de sleeplift wel voorrang geven toen we hun pad kruisten. Het ging zeer langzaam, maar beetje bij beetje kwamen we op de Sattelhütte op 2400 m hoogte na 8.3 km en 1:25 u.

Gestaag omhoog klimmend

De afdaling was in de schaduw van de berg en opeens erg koud. Dus mouwen weer naar beneden en muts op. De sneeuw lag hier nog hoger dus het afdalen viel niet mee. Elke stap zwikte je of gleed je weg en bij de steile stukken naar beneden gleed ik soms meters ver op m'n schoenen. Soms zakte je opeens tot aan je knieën weg dus het schoot ook niet echt op. De stukjes hier en daar omhoog wandelde ik. Op een gegeven moment was ik op het verkeerde pad en zag een andere loper beneden mij. Dus door de ongerepte sneeuw en kniediep naar beneden gerauscht tot ik weer goed liep. Na zo'n 14 km kwamen we op een weg waar de sneeuw wel goed vlak en hard was en konden we echt tempo maken. Maar toen kwamen ook alle wandelaars en Nordic walkers op de route dus moest je er behoedzaam langs. Uiteindelijk finishte ik na 2:40 u met op mijn klokje 18.9 km; had dus blijkbaar 300 m afgesneden. Het was een prachtige maar zware tocht door een mooi skigebied. Ik denk dat ik daar wel eens een dagje ga skiën.

Hoogte profiel van de Crazy Run

Goed begin van het nieuwe jaar

Omdat ik in Velp was heb ik afgelopen donderdag maar weer eens meegedaan met de CIKO groep 5 training. Heerlijk om weer te stretchen en loopscholing te doen. Dat doe ik natuurlijk (hoezo niet?) nooit als ik alleen op pad ga. We hadden een voor mij pittige baantraining, maar ik kon de tijden lopen die ik gekozen had. Vier x 400m in 1:45, 8 x 800m in 51 sec en 5 x 100m in 25 sec. Totaal maar 8.3 km, maar goeie training. Daarna gezellig thee drinken; dat mis ik toch wel.
Zaterdagochtend met 4 vrouw en 2 man van dezelfde groep 5 op stap voor een lange duurloop. Jan was de leider en voerde ons om Warnsborn heen met een kort bezoekje aan Maria (zie zijn blog) en weer terug naar Valkenhuizen. De laatste kilometers kreeg ik het wel zwaar maar ik kon blijven hardlopen. Mooi even 22 km op de teller.
Zondagmiddag weer terug gereden naar Basel. Binnen 6 uur was ik weer in mijn flat en had na die lange zit zin om hard te lopen. Dus om 8 uur 's avonds nog op pad de weg volgend die ik normaal fiets naar mijn werk, de Novartis campus. Vandaar langs de Rijn door de stad langs alle bruggen tot aan de sluis/dam met waterkrachtcentrale. Eenmaal daaaroverheen is het minder dan 2 km naar mijn huis. Daar was ik precies na 1 uur en ik had 11.6 km gelopen. Mooi tempo dus en zomaar even 42 km in de eerste week van het jaar. Het dubbele van wat ik de laatste 10 weken per week had gelopen.

Waterkrachtcentrale in de Rijn bij Basel

Korte terugblik op 2012

Toch maar even wat punten van 2012 op een rijtje zetten; misschien vooral voor mezelf.
Maar eerste wat korter geleden. Kerst heb ik met Antoinette en 3 van mijn kinderen plus nog een vriend in Basel gevierd. Reuze leuk natuurlijk om ze allemaal op bezoek te hebben. Met een beetje schuiven 's avonds kon ik ze allemaal van een slaapplaats voorzien in mijn niet heel grote flat. Naar kerstmarkt, kaasfondue gegeten, geskied op de Klewenalp net iets ten zuiden van Lucerne, kerstdiner gemaakt met Rostbraten en Rosenkohlen. Paar dagen na Kerst naar Velp gereden en zondag lange duurloop van 22 km gedaan die heel beroerd ging; moest veel wandelen. Nergens pijn of zo maar gewoon geen conditie meer.
Maar het was een mooi hardloop jaar. Totaal 3873 kilometers vooral gemaakt in de eerste 8 maanden en de eerste 8 dagen van september met de TAR. Daarna is het aantal kilometers drastisch geslonken. Slechts 370 km in het laatste kwartaal.
Mooie ééndaagse trails gelopen in Engeland, België, Duitsland, maar ook Nederland (Salland, Koning van Spanje, Utrechtse Heuvelrug en Veluwezoom trail). Totaal 4 marathons en 14 ultra's gelopen plus nog een flink aantal 30+ km lopen. Ook een heel leuke 5 km estafette wedstrijd waarbij we een taart wonnen. Mijn enorme trainingsopbouw met in juli 573 km was toch ook iets om met grote tevredenheid op terug te kijken. Het was een mooi moment toen ik er na 8 dagen achter elkaar trainen 300 km op had zitten. Toen wist ik dat we de TAR wel zouden volbrengen. De klapper was natuurlijk de Transalpine Run zelf samen met Edwin. Dat was 8 dagen beulen en genieten met uiteindelijk die prachtige finish. Het was fantastisch om over die bergkammen boven de 2000 meter hard te lopen en je dan weer naar beneden te storten.

Voor het nieuwe jaar heb ik nog niet veel gepland. Misschien Apeldoorn de 27.5 km want een marathon kan ik nog niet aan. Pas in juni staat er een loop samen met Edwin en René op het programma: de 80 km van Chamonix. Tijd genoeg om weer fit te worden. Net als altijd had ik geen blessure of enig pijntje hier of daar, maar ik moet nu wel mijn conditie weer opbouwen na 3 maanden haast niets doen.
Ik eindig met een paar mooie foto's van dit jaar met als topper natuurlijk onze TAR finish.