Dubbele RDL in het weekend en een rondje Basel

Zaterdag RDL

Afgelopen weekend goed bezig geweest met een rustige lange duurloop op zowel zaterdag als zondag.
Zaterdag eerst weer door het bos mijn heuvel op en de al bekende route met nog wat meer pittige klimmen. Bij alle stijgingen blijven doorlopen zelfs op de zeer steile klim op 12 km. Op gegeven moment maar eens een andere route genomen en dat bleek een aardige variant. Kwam bij de rivier de Wiese uit en dan is er een mooie route naar huis. Totaal 24 km gelopen met 430 hoogtemeters.

Zondag RDL

Zondag eerst langs de Wiese rivier begonnen en na zo'n 10 km willekeurig een weg naar links ingeslagen en de heuvels in die langs de rivier liggen. Hogerop liggen mooie kleine gehuchtjes en is het leuk lopen. Er stonden veel pruimenbomen en bramenstruiken langs de weg en ik ben meermalen gestopt om me vol te stoppen. De weg blijft hoog boven de rivier er evenwijdig aan lopen en je hebt een prachtig uitzicht op het dal. Op gegeven moment maar weer naar beneden en op huis aan. Totaal 26 km met 220 hoogtemeters.


Gisteravond maar weer eens mijn rondje Basel. Op de boulevard langs de Rijn is het gezellig druk en je moet goed kijken waar je loopt. Al de tijd kon ik een mooi tempo van 11.5 km/uur aanhouden. Aan het eind nog een extra rondje zodat er thuis 16 km op de teller stond (+50 m).
Vorige week dinsdag avond had ik trouwens ook al een mooie 21 km loop langs de Rijn gelopen. Deze keer naar het zuiden aan de ene kant door Duitsland, bij de waterkrachtcentrale in Augst oversteken en langs een mooi pad, de Rheinuferwanderweg, vlak langs de Rijn door Zwitserland weer terug.

Woensdag Rondje Basel

Al deze afstanden loop ik nu omdat ik eind september de Basel marathon ga lopen en  ik moet dus wel wat kilometers gemaakt hebben.

Leuke foto's van Glacier3000 run

Nog even een paar mooie foto's van de Glacier3000 run.
De eerste op de zeer steile helling toen we door de sneeuw moesten ploeteren en de tweede door de fotograaf van dienst toen we over de gletsjer liepen. Ziet er zeer koud uit, maar dat viel mee.

© Alpha foto

Biatlon en Basler Rheinschwimmen

De inwoners van Basel vinden het heerlijk om in de Rijn te zwemmen. Dat is natuurlijk aan regels gebonden, dat kun je wel aan de Zwitsers overlaten. Langs de oever staan informatieborden waar je wel en vooral niet mag zwemmen en wat je wel en niet mag doen. Dat leek me ook wel eens leuk dus een paar weken geleden ben ik gaan hardlopen en na 5 km was ik bij het instappunt.

De instapplek

Ik dus met mijn hardloopkleren en schoenen het water in. Je hoeft niet te zwemmen en wordt met een wandeltempo meegevoerd door de sterke stroom. De boeien die in het water liggen komen dan opeens heel snel op je af en ook bij de pijlers van de bruggen moet je opletten. Ik zwom er wel bij om nog wat harder te gaan en pas bij de laatste brug na zo'n 2 km ben ik er weer uit gegaan. Heel koud en klappertandend, hoewel het water 24 graden was. Dus direct weer hardlopen, maar pas na 2 km hield het klapperen op. Nog zo'n 5 km afgelegd en het was mooi warm weer dus alles was weer droog toen ik thuis was. Een korte biatlon dus.

Mijn Rheinfisch

Vanavond was er de Basler Rheinschwimmen, waarbij een paar
duizend mensen, van heel jong tot heel oud, te water gaan. Het

Mijn heuvel rondje

scheepvaartverkeer is dan tijdelijk stilgelegd. Nu had ik mijn Rheinfisch bij me. Dat is een kunststof zak in de vorm van een vis (en oranje zodat je goed te zien bent) waar je je kleren in kunt doen. Als je het goed dichtvouwt komt er geen water in maar zit het wel vol met lucht. Hierop kon ik dus in het water liggen en heerlijk drijven. Was ook minder koud omdat mijn rug verwarmd werd door de zon. Ben er toch een brug eerder uitgegaan dan vorige keer en nu geen klappertanden gelukkig. Ontzettend leuk zoiets; waarom kan dat in Arnhem niet?
Daarna nog even mijn rondje met de lange heuvel gelopen: 15.6 km in 1:26 en +300 m. Daarbij heuvelop goed tempo gehouden.

Basler Bruggelauf (16.1 km)

Vandaag de Bridge to Bridge gelopen maar dan een heel eind stroomopwaarts. De afstand was hetzelfde (16.1 km), maar hier gingen we over alle 5 bruggen van Basel en best wat hoogtemeters voor zo'n stadsloop.

Start aan de Rijn

Om 10:30 vanmorgen was de start van de Basler Bruggelauf
vanaf de boulevard aan de Rijn. Het was prachtig weer en al best warm. Ik kon een aardig tempo lopen van ruim boven de 12 km/uur. Ik was dus goed hersteld van gisteren. De eerste 5 km gingen in 22:15 minuten. Er waren flink wat klimmetjes in het parcours, maar even vaak ging het ook weer mooi naar beneden. Bij 9 km moest ik even de bosjes in voor een sanitaire stop; gelukkig liepen we net door een parkje. De 10 km ging in 46.37 min en toen kwam ook weer de brug met flinke helling. Maar daarna kon ik weer goed door. Eindsprint ingezet en gefinisht in 1:18:11 en m'n Garmin gaf 16.5 km aan.Zeer tevreden natuurlijk dat ik zo lekker tempo kon lopen.

Spierstimulatie

Er was een stand van Compex spierstimulatoren en ik heb me er maar even aan onderworpen. Met het programma recuperatie werden mijn dijbeen- en kuitspieren 20 minuten lang gestimuleerd. Je ziet ze dan ritmisch samentrekken; een raar gezicht. Het schijnt hetzelfde effect te hebben als een massage. En ik moet zeggen toen ik klaar was en wegliep voelden de spieren heel losjes aan.









Afstand: 16.1 km; Tijd: 1:18:11; Tempo: 4:43 min/km (range 4:00 - 5:42); Snelheid: 12.7 km/uur; Hoogtemeters: +108; 200e van 459 mannen

Zeer creatief parcours door de stad

 

Veel klimmetjes

Glacier3000 run (26 km, +2015 m)

Gister direct na mijn werk naar Gstaad gereden. Tot Thun is dat snelweg, maar dan volgt een kronkelende
tweebaansweg van 50 km tot  binnenlanden van Zwitserland. Gstaad blijkt een mondain skioord te zijn met chique hotels en dure winkels en restaurants. Maar er is ook een camping waar ik mijn tentje neerzet; daarna nog een bord spaghetti met bier en vroeg naar bed.

Over het eerste vlakke stuk met uitzicht op de bergen waar we op moesten

Om 10 uur vandaag sta ik met 500 anderen aan de start van de Glacier3000 run. De eerste 16 km zijn redelijk vlak en ik kan goed tempo maken; de eerste 5 km in net onder de 25 minuten want het ging toch wel heel langzaam omhoog en soms een paar echte klimmetjes.

Zeer steil stuk met sneeuw

Na 1:38 uur was ik bij 16 km en waren we op 1370 m hoogte en hadden we toch al 300 meter geklommen. Maar de volgende 10 km moesten we naar 3000 m klimmen. In een flink wandel tempo ging het omhoog en het eerste uur deed ik 100 meter omhoog in 10 minuten. Op 20 km kwamen we op een stuk met allemaal rotsen waar we met veel moeite overheen moesten klauteren soms op handen en voeten. Op een gegeven moment lande er een helikopter om een volkomen uitgeputte loper op te pikken.
Daarna een heel steil stuk waar we ook nog door een stuk sneeuw moesten glibberen. Hier kreeg ik het weer moeilijk en ben ik een paar keer gestopt om de hartslag te laten zakken. Op 2500 m kwamen we bij een gletsjer waar we overheen moesten.

Passage over de gletsjer

Hier konden we zelfs even een stukje hardlopen; het was alleen in de wolken dus best koud. Het einde kwam in zicht en de laatste 200 m waren alleen maar trappen naar het restaurant op de top. Ik kreeg een deken omgeslagen en een kop soep en zag dat ik er 4:40 uur over had gedaan. Het was weer een prachtige maar zware tocht. Ik heb weer genoten.



Afstand: 2 km; Tijd: 4:40:10; Tempo: 10:39 min/km (range 4:36 - 38:19); Snelheid: 5.6 km/uur; Hoogtemeters: +2015; -148 m; 302e van 347 mannen waarvan 20 uitgestapt op 23 km

Prachtig ruig stuk met rechts het smalle paadje

Semi-trail Ticino (56 km, +4500) DNF

Een paar kilometer voorbij de Gothard tunnel ligt het plaatsje Faido en daar stond ik gisteren om 08:00 uur aan de start van de semi-trail Ticino. Dit was een trail van 56 km over 6 bergtoppen hoger dan 2000 m met een totaal aan hoogtemeters van +4500 eindigen in het plaatsje Airolo. De volledige trail begon en eindigde hier en was 133 km met +9500.

Dwars door bruisende beken

Al na 300 meter begon het omhoog te gaan en velen gingen direct wandelen maar ik heb nog even doorgezet tot 700 meter. Gelukkig mocht ik nu wel mijn stokken gebruiken. Pas 2 uur later toen we op de eerste top, Pizzo di Nara, waren kon ik weer even hardlopen. Maar de afdaling was even steil als de klim omhoog en met veel stenen dus er moest voorzichtig afgedaald worden. De verversingspost was pas op 10 km na 2.5 uur lopen en deed me tegoed aan de welvoorziene dis. Het ging dus erg langzaam en doorrekenend kwam ik op een eindtijd van 15 uur. Maar het was prachtig om daar te lopen. Bovenin de Alpen met prachtige vergezichten. Over alpenweiden en smalle trailpaadjes door het bos. Langs en door bruisende beken zodat mijn voeten en schoenen al snel doornat waren. 

Koeien blokkeren de weg

De tweede klim ging moeilijker, vooral toen ik hoger kwam. Ik kon slechts weer voetje voor voetje en ging erg langzaam. De afdaling was iets minder moeilijk en er kon soms hardgelopen worden, maar steeds hele korte stukjes.De tweede post op 20 km bereikte ik na 5 uur. Nu volgde de derde klim. Bij 25 km kwam de boodschap op mijn Garmin dat de energie laag was en zo was dat ook bij mij. Ik besloot om bij de volgende post uit te stappen; ik had geen zin om tot middernacht en in het donker door te moeten lopen. Op een gegeven moment stond er een kudde koeien met luid rinkelende bellen op mijn pad. Met veel geschreeuw en klappen achterop gingen ze opzij. Maar daarna kwam er nog een recht op me af, ze wilde dwars door me heen, en alleen door haar kop opzij te duwen nam ze een ander richting.

Zeer steile klim

Het koste me veel moeite om  de top bereiken en ik moest een paar keer stil staan om op adem te komen. Bovenaan op 2380 meter en 28 km volgde een langzaam afdalend pad en daar had ik best weer kunnen hardlopen maar ik had geen puf. Vandaar heb ik met een Engelsman die ook niet meer kon en ook ging stoppen gewandeld tot de verversingspost. Daar zaten nog 2 die gestopt waren. Mijn trail eindigde dus op32.6 km na 8:20 en 2730 hoogtemeters. Direct daarna ging ook mijn Garmin uit. Degenen die doorgingen moesten nog 3 bergtoppen over en het laatste stuk in het donker rennen.
De organisatie had er blijkbaar niet op gerekend dat mensen zouden stoppen en had grote moeite om vervoer te regelen. Telefoon werkte daar in het afgelegen gebied niet. Ze konden ons naar een restaurant brengen. Daar kregen we gelukkig een lift. Terwijl we naar beneden naar Airolo reden barstte er een enorm onweer en hoosbuien los. Wij dus heel blij dat we gestopt waren.
Misschien moet ik geen trails meer doen in het hooggebergte alhoewel ik er volgende week nog een gepland heb. De Glacier300 run van 26 km over de gletsjer en naar 3000 meter. Ik heb nu totaal ook maar een half uur hardgelopen en dat is toch waar ik het voor doe.

Prachtige vergezichten en moeilijke passages.