OCC van UTMB (53 km) bergtrail

Afgelopen donderdag stond ik om 08:00 uur in Orsières aan de start van de OCC. De OCC is met slechts 53 km het kleinere zusje van de UTMB (168 km), CCC (101 km) en de TDS (119 km). Deze lopen worden georganiseerd door The North Face Ultra Trail du Mont Blanc (UTMB) zoals het voluit heet. De OCC werd dit jaar er voor het eerst bijgedaan; 1200 lopers konden meedoen via een verloting, maar je hoefde geen UTMB punten te hebben zoals voor de andere lopen. OCC staat voor Orsières-Champex-Chamonix, wat dus de startplaats in Zwitserland, een plaatsje onderweg en de finishplaats in Frankrijk is.
 Totaal moesten we 3300 hoogtemeters overbruggen verdeeld over twee 2000 m hoge bergen, een kleintje van 1600 m en ten slotte nog een van 1800 m

In het begin was het nog wat fris dus ik had een truitje aan, maar na 2 km rustig hardlopen kwam de eerste steile klim, brak de zon door en werd het heet, zodat mijn trui uitkon en de stokken uit mijn rugzak.

De eerste steile klim

Met een regelmatige, flinke pas ging ik zonder problemen omhoog en haalde zo veel mensen in. Na zo'n 8 km was de top en konden we vrij goed naar beneden lopen. Het was geen technisch parcours zodat ik km tijden haalde van tussen de 5 en 9 minuten. Op 13 km begon de klim naar La Giète en dit was steiler en moeilijker dan eerst, maar ik kwam goed boven. De afdaling was nu echter moeilijk. Ik ben dan zo'n beetje de langzaamste; daar ben ik niet goed in. Terwijl sommigen in volle vaart naar beneden rennen. Op 24 km na 4:30 u was de ravitailleringspost waar ik me tegoed deed en vrij lang uitrustte en ook maar even een Whatsappje stuurde naar het thuisfront. Direct daarna weer 800 m omhoog over 6 km met op de top een prachtig uitzicht op bergen met sneeuw en gletsjers.

Prachtige gletsjers

Dit was nog redelijk beloopbaar

Daarna een lange afdaling die aan het eind heel steil en vervelend werd. Gelukkig weer een drankpost om dan aan de laatste klim te beginnen. Net als een paar weken geleden in Verbier kreeg ik weer een zeer hoge hartslag bij het beklimmen van de steile helling. Om de 100 hoogtemeters moest ik even een paar minuten rusten. Na het kleine bergje kwam echter nog een grotere. Heel rustig aangedaan en gerust wanneer dat nodig was. Bij de vierde stop eindelijk eens een gel met cafeïne genomen en heel veel gedronken. Daarna ging het opeens stukken beter alsof mijn hart gewoon te weinig energie had om goed te pompen. Ik kon nu weer met rustige stappen omhoog en mijn hart bleef normaal. Dan eindelijk de top met nog een drankpost en nog 8 km te gaan. De eerste kilometers zijn erg zwaar, zeer moeilijk om te lopen. Doe zo'n 12 tot 14 minuten over een kilometer, maar op gegeven moment kan er met een flinke wandelpas naar beneden worden gelopen. Dan eindelijk een vlak en breder pad waar ik weer vaart kan maken.
Ik ben zelf verbaasd dat het dan nog zo goed gaat. Ik haal veel mensen in die wandelen of heel langzaam hardlopen. De laatste kilometer in Chamonix was erg leuk. Veel mensen langs de kant die aanmoedigen en klappen. Ik finish uiteindelijk in de officiële tijd van 12:13:36. Ik krijg m'n finishers T-shirt, vind een douche en krijg een maaltijd en check in in een hotel.
Vrijdagochtend kost het me 4 uur om met een boemeltrein met veel overstappen weer terug te komen in Orsières waar mijn auto stond. Doorgereden naar ons chalet in Porlezza, Italië en daar een rustig weekend doorgebracht.

De route van de OCC