De drieenveertig van Texel

Zondag waren Edwin en ik al naar "De Smulpot" in Den Burg op Texel getogen voor "De Zestig van Texel". Een hotelletje boven een cafe/restaurant. Maandagochtend met de bus naar het Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) vlakbij de veerboothaven waar om 10:35 de start was; 6 uur nadat de 120 km lopers van start waren gegaan. Het kostte moeite maar ik hield me echt goed in 10.0 tot 10.8 km/uur. Het was warm maar het windje koelde gelukkig goed af. Eerst 5 km over de weg voordat we de duinen en een grote zandplaat (De Horst) opgingen die naar het strand leidde. Het was hier wel erg mooi. Twee kilometer mul zand en op het strand was het vloed dus zelfs vlak langs de vloedlijn was de grond zacht. Ik ging iets harder dan Gordon en Edwin, om foto's te maken zei ik maar het liep net iets prettiger dan hun tempo. Bij de strandopgang was een verversingspost dus cola en ontbijtkoek naar binnen gewerkt en even gewacht tot ze weer bij waren. Na 5 km door de duinen met wat kleine heuveltjes weer het strand op. Hier lagen veel badgasten en we moesten tussen de kinderen door laveren die op de vloedlijn een zandkasteel aan het bouwen waren. Je kreeg natte voeten maar het was veel beter dan in het rulle zand te lopen. Na zo'n 6 km weer omhoog de duinen in. Ben gestopt om het natte zand uit mijn schoenen te halen. De 30 km liep ik in iets meer dan 3 uur; ik begon me al minder fit te voelen. Op elke post nam ik cola en koek en sponsde ik me uitgebreid af want ik had het erg warm. Het temp ging naar beneden; 9.5...9...8.5 km/uur; bij 35 km wandelen en weer op gang komen. Bij 37 km kwam alle cola en koek er weer uit, maar daarna ging het even een paar km wat beter. Ik probeerde bij een groepje te blijven dat heel langzaam liep, maar zelfs die kon ik niet bijbenen. Na 5 uur had ik 42.9 km gelopen en kwam een auto me achterop. Ik stak mijn duim op en nam plaats naast een andere opgever. We werden naar het 45 km wisselpunt voor de estafette gebracht, waar ook een bus stond die ons terug naar Den Burg bracht. Ik voelde me erg opgelucht; blij dat het erop zat. Ik had door kunnen gaan en veel pijn lijden, maar zou over de resterende 18 km misschien nog wel 3 uur gedaan hebben. Waarschijnlijk toch niet voldoende rust genomen vooraf met de marathon 2 weken geleden en afgelopen donderdag nog een 26 km en zaterdag in de trailclinic nog eens 10 km. Dus bij de finish gaan staan met het fototoestel in de aanslag om de binnenkomst van Gordon en Edwin vast te leggen. Het onder groot gejuich zien binnenkomen van al die 60 km lopers gaf me wel een teleurstellend gevoel, maar ik heb geen spijt van mijn besluit om te stoppen. Gordon finishte in 6:23; een prachtige tijd. Edwin liet op zich wachten, maar finishter Jet zei dat hij het erg moeilijk had maar er wel aan kwam. Gelukkig finishte hij in 6:54zodat hij in de uitslag voorkomt. Op zijn blog kun je lezen hoe moeilijk hij het heeft gehad maar alleen door wilskracht het gered heeft. Petje af.

Met een strompelende Edwin weer naar de boot en de auto en iets na tienen waren we weer thuis. Het was weer een mooie trip.