Mijn oog viel op een artikeltje in de British Journal of Sports Medicine over hartstilstanddoden tijdens de marathon getiteld: "Sudden cardiac arrest and death in United States marathons". Niet speciaal omdat Marlies, Sjaak en Jan (en o ja Rene en ikzelf) heel binnenkort een marathon gaan lopen, maar het is interessant.Een enquete was uitgestuurd waarop 78 marathonorganisatoren reageerden. Deelnemers varieerde van 30 to 30 000 hardlopers met een totaal van 1.411.482 lopers van 1976 tot en met 2009. In totaal was er 31 keer een hartstilstand voorgekomen, waaraan 11 personen overleden. De prevalentie was dus 1 van de 45.531, en 1 van de 128.316 hardlopers ging dood. Dertig van die 31 lopers met een hartstilstand was een man met een gemiddelde leeftijd van 46.7 jaar (range 19-82). Zes hardlopers stortten in bij de finish lijn, 6 lopers in de laatste 2 mijl (3.2 km), 6 tussen mijl 17-23, en 10 lopers voor mijl 16 (3 onbekend). Dus toch het merendeel in de laatste 10 mijl; zeg maar vanaf kilometerpunt 25. Door het gebruik van defibrillators konden heel veel levens gered worden, dus het advies is om die langs het parcours beschikbaar te hebben.
In een reactie hierop schreef iemand in Runnersworld dat in de Boston marathon in verhouding minder doden vallen. In de laatste 34 jaar zijn 374.000 mensen daar gefinished en er is maar een dode gevallen, dus 1 op de 374.000 tegenover 1 op de 128.000 in andere marathons. Zou dat komen omdat er qualificatie eisen zijn en de lopers daarom fitter, beter getraind en meer ervaren zijn? Het artikeltje gaat daarop in.De afsluitende zin is leuk: "The risk goes up when you get off the sofa to exercise; however, if you spend all your time on the sofa, that dramatically raises your risk of going straight to the big pine box.".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten