Zermatt (niet-ultra)marathon (42.2 km) was zeer zwaar

Vrijdag vroeg op pad naar het zuiden van Zwitserland. Eerst nog op bezoek bij mijn 90-jarige oom en tante die in Sierre wonen. Dan door naar het gehucht Randa waar ze wel een fraaie camping hebben waar ik me installeer. Later op de dag naar het luxe skidorp Zermatt waar je alleen met de trein kunt komen. Het is heel druk daar met vakantiegangers waarvan bijna de helft Japanners. In een tent daar is de pastaparty en met een biertje erbij smaakt het goed.

Zaterdagochtend met de trein naar Sankt Niklaus (1116 m hoog) waar de start van de Zermatt marathon en ultramarathon is. De zon schijnt volop aan een strakblauwe hemel en ze waarschuwen al dat het heet gaat worden dus genoeg drinken. Ik heb zelf in mijn waterzak 1.5 liter water met ORS (zouten) en in mijn drinkfles NUUN (o.a. magnesium, kalium, calcium) dus daar zal het me niet aan ontbreken. Om 8:40 is de start en al na 100 meter gaat de weg omhoog. Niet steil maar genoeg om aan te moeten zetten en wel voor een lang stuk. Gelukkig ook weer vlakke stukken zodat je in een ritme kunt komen. Het parcours voert langs een wildstromende rivier, door kleine dorpjes waar veel mensen ons staan aan te moedigen met 'Hop, hop, hop', en later in het bos op de bergwand over smalle trailpaadjes die moeilijk begaanbaar zijn. Bij 8 km zie ik al de eerste loper gaan wandelen bij heuvelop. Maar nog geen kilometer later doe ik dat zelf ook bij een heel lange beklimming. Ik wandel niet echt veel langzamer dan de mensen die blijven hardlopen. In Zermatt is het halve marathon punt en 500 hoogtemeters en dat heb ik in 2:08 uur gelopen wat wel aangeeft hoe zwaar het is. We lopen door de zeer drukke hoofdstraat en nog een lange lus door het dorp. Dan bij 24 km begint een pad door het bos omhoog.

Zes kilometer lange wandeling omhoog met Matterhorn op achtergrond

De meeste lopers wandelen nu verder op een paar volhouders na. In het begin loop ik nog aardig tempo maar dat zakt steeds verder in en ik wordt door veel mensen ingehaald. Eindelijk bij 30 km wordt het weer vlak, maar dan is het heel moeilijk om weer hard te lopen. De bovenbenen hebben toch een flinke knauw gekregen en doen pijn. Kan elke keer maar korte stukjes hardlopen en moet dan weer wandelen. Later gaat het ook weer naar beneden en dat gaat beter. Ik besluit dan eigenlijk al dat ik niet de ultra ga lopen; dat is nog eens 3.5 km met een hoogteverschil van 500 meter. Dat ga ik niet redden. We zijn nu al op 2000 m hoogte en overal om ons heen zijn hoge bergen te zien en vooral natuurlijk de zeer mooie Matterhorn. Op 39 km gaat het pad weer naar boven en nu wat steiler dan eerst. Wandelen dus, behalve als we de officiële fotograaf zie dan rennen we allemaal even. Zelfs als ik stapje voor stapje ga gaat mijn hartslag erg omhoog. Dan stop ik even om het wat te laten zakken en dat moet het laatste stuk erg vaak. Uiteindelijk kom ik bij de splitsing voor ultra of marathon op 200 meter voor de marathonfinish. Ik weet het zeker en kan dan nog hardlopend het laatste stukje naar de Ziel op de Riffelberg (2885 m hoog) rennen.

De finish op de top tussen de sneeuwvelden.

Ik kom binnen in 6:05:17 en dat valt me eigenlijk nog wel mee. Van de 47 mannen van 55 tot 60 jaar was ik 25e, dus mooi in het midden geëindigd. Het was een loodzware marathon maar wel een prachtig parcours met in totaal 1940 hoogtemeters en ook nog naar 440 m naar beneden.
Afstand: 42.195 km; Tijd: 6:05:17; Tempo: 8:39 min/km ; Snelheid: 6.9 km/uur; Hoogtemeters: +1940; -440 m 

Vandaag voelde ik me weer prima en ben met de tandradbaan omhoog naar Gornergrut gegaan waar ik eigenlijk had moeten eindigen als ik de ultra had gedaan. Op dat punt kun je volgens de toeristenfolder 29 bergen om je heen zien die hoger zijn dan 4000 meter. Ook hier grote groepen Japanners met een gids met vlag. Daar een mooie bijna 4 uur durende wandeling gemaakt, over de rotsen geklauterd,  over een gletsjer gelopen en door de sneeuw. Echt een schitterende omgeving.

Gletsjer met veel spleten