Het is traditie bij de 4 Cimes du Pays de Herve om 500 meter voor de start te verzamelen en dan achter de boerenkar met trommelaars naar de start te wandelen (ja het is echt waar). De trommelaars geven dan ook het startsein. De eerste kilometer is steil naar beneden. Heel lastig om mee te beginnen als je nog niet echt warm bent. Tevens weet je dan ook wat je in de laatste kilometer te wachten staat.
Jogger Jo had me vooraf nog gewaarschuwd rustig te beginnen omdat het echte werk pas na de 21 km begon. Hij kan het weten want hij heeft het al vele malen gelopen. Hij is trouwens ook de Nederlandse kampioen marathon geworden in zijn leeftijdsklasse (hij is 59 jaar) laatst in Amsterdam.
Ik ben dus heel rustig de klimmetjes opgegaan met een tempo van 10 tot 11 km/uur, maar toch nog bij de 5 km een tijd van 22:43, want heuvelaf ging het met een tempo van 14 tot 16 km/uur. Mijn doel was binnen de 5 min/km te blijven, maar na 13 km kwam het er al boven. Maar daar begon ook het echte klimwerk. Stukken van 1500 m met een hoogte verschil van 150 meter (10% dus). Toch op de 25 km nog een tijd van 2:05:19. Daarna begonnen de benen pijn te doen en bij 29 km, als er weer zo'n steile klim is toch maar gaan wandelen. Maar een heel klein stukje. Het tempo omhoog is nu teruggezakt tot 7 a 8 km/uur en omlaag gaat het ook niet harder dan 10 km/uur, want dat doet erg pijn aan de bovenbenen. Omdat ik nog een paar keer korte stukjes wandel gaat het tempo naar boven de 6 min/km. Uiteindelijk het laatste steile stuk van de start weer omhoog waar we begroet worden door de trommelaars.Het was een prachtige loop door een zeer mooi gebied. Na afloop kregen we op vertoon van het startnummer een bord met 3 boterhammen, boter, stukken zachte stinkende kaas en stroop, een Casse-croûte noemen ze dat met producten uit de streek. En met een Belgische blonde (een lekker biertje) erbij smaakte dat prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten