Sussex Coastal Trail (Ultra) Marathon (43.4 km)

De Seven Sisters vanuit de lucht

Vrijdagochtend samen met Edwin om 08:00 uur vertrokken naar Calais waar we de boot namen naar Dover. Dan is het nog maar een klein stukje naar mijn schoonzus en zwager die in een klein dorpje vlakbij Ashford (Kent) wonen. Zij hebben daar een mooi huis met achterin de grote tuin een chalet die ze per week verhuren, maar nu konden wij er in overnachten. Beiden hebben een vliegbrevet en we vertrokken naar een vliegveldje in de buurt waar we met een klein vliegtuigje de lucht ingingen. We wilden vooraf het parcours wel zien, maar het was erg mistig dus na een klein rondje zijn we weer geland. Op tijd naar bed want we moesten om 05:30 vertrekken.
Zaterdag gingen we in Sussex een ultramarathon van de Coastal Trail Series lopen. Daarvoor moesten we eerst de marathon afleggen en daarna nog even de 10 km route. Na de instructies mochten we om 08:15 één voor één op weg door de 'dib' om onze pols in de tijdregistratiebox te stoppen. Op 4 plaatsen langs de route en bij de finish waren ook zulke boxen zodat je tijd goed geregistreerd werd. Het was prachtig weer en de route lag er mooi bij. Al snel liepen we langs de kust over de 'Seven Sisters'; dit zijn 7 heuvels langs die kust die met loodrechte hoge witte krijtrotsen afgebroken zijn langs de zee. Een geliefd oord voor 'springers'. Maar wij moesten die heuvels op en omdat ze zo steil en lang waren deden we dat wandelend net als iedereen. Het afdalen aan de andere kant was soms nog moeilijker en één loper is daar over de kop  gegaan en bewusteloos afgevoerd met een helikopter. Het eerste uur hadden we amper 8 km gelopen. Na die beproeving gingen we landinwaarts en kregen we wat vlakkere stukken en konden we wat kilometers maken. Al snel kwamen er echter al weer grote heuvels die we moesten bedwingen. Bij 20 km kreeg ik het al zwaar en toen liepen we ook nog verkeerd met een hele groep anderen zodat we 1.5 km extra liepen. Bij 25 km kon ik de heuvels nog maar met moeite op, zelfs wandelend en ik besloot bij het marathon punt uit te stappen. Edwin bleef eerst nog bij me, maar bij 30 km na 3:50 u bedachten we dat hij beter zijn eigen tempo kon lopen. We waren weer terug bij de kust en ik zag hem nog lange tijd op de heuvels voor me. Op de vlakke stukken kon ik nog wel hardlopen maar zeer langzaam. Zo'n 5 km voor het eind was de start/finish plek zichtbaar op zo'n 300 meter, maar we moesten linksaf weer een heuvel op. "This is cruel!" zei een hardloper die nog wat langzamer liep dan ik, maar toch gingen we beiden naar links. Daarna nog een zware heuvel en dan eindelijke de laatste vlakke kilometer. Ik was binnen na 43.4 km in 5:38 u en blij dat ik niet nog eens 10 km hoefde. Na een uur kwam Edwin binnen; het laatste stuk was hem zwaar gevallen, maar hij had het wel volbracht. Ik moet nog heel veel en goed trainen om dit ook te kunnen. Ben wel blij dat ik weer een zware marathon volbracht heb, maar toch ook wel ontevreden dat ik niet heb kunnen doorgaan. In ieder geval vierden we het met een etentje in de lokale pub 'The Farrier Arms' met onze gastvrouw en -heer met bier en wijn en achteraf nog een afzakkertje. Slapen was daarna geen probleem.

Edwin aan het stuur

Zondag gingen we opnieuw de lucht in. Het was prachtig weer en we konden de 7 Sisters nu vanuit zee bewonderen. Ook leuk om te zien waar je precies gelopen hebt. Edwin mocht ook nog even vliegen en dat deed hij met veel verve. We vertrokken uiteindelijk om 13:30 en om 21:30 was ik weer thuis in Velp. Het was een leuk weekend met een prachtige trail.