De zeer bijzondere Null lauf (50 km) in Georgsmarienhütte

Het klein bordje met de Nul erop

Op de uitkijktoren met Jan Broerse

Zaterdag ging ik weer met René en Edwin op pad, maar deze keer naar Duitsland. Binnen 2 uur rijden stonden we bij ons hotel in Georgsmarienhütte (iets ten zuiden van Osnabruck), dat zeer afgelegen tussen de maisvelden lag. Eerst nog Franzoesichen Zwiebelsuppe en een Schnitzel in een typisch Duits restaurant gegeten en dan vroeg naar bed, want de start van de Null lauf was al om 6:00 uur. We konden de start niet echt goed vinden, want na later bleek was de wijziging niet op de Nederlandstalige bladzij van de website doorgevoerd. Maar goed uiteindelijk gevonden en om 6 uur met een man of 150 van start. Geen startnummers, geen startschot, geen tijdregistratie dat is het idee achter de Null. Om 5:30 was ook al een groepje gestart en de erg langzamen waren nog eerder van start gegaan. Alles was mogelijk. We gingen in een mooi tempo weg. Meestal over de openbare weg, waar op dat tijdstip trouwens niet veel auto's reden en soms door het bos (Teutoburger Wald) of over een akker. Bij 5 km ging René met een sprintje langs een groepje voor ons en bleef weg. Pas bij de uitzichttoren op 15 km zagen we hem bovenop staan. Het was min of meer verplicht die toren te beklimmen dus even zo'n 200 treden op, maar boven was een mooi uitzicht. Het is een mooi gebied met veel heuvels en dichterbij dan de Ardennen dus we zouden daar best vaker kunnen gaan lopen. Na de toren met z'n drieën verder en dat ging erg goed. De route was aangegeven met zwarte bordjes met een 0 erop en een heel klein pijltje. Regelmatig was het lang zoeken om het juiste pad te vinden en diverse malen werden we ook teruggeroepen door de medelopers. Er waren verzorgingsposten om de 10 km en ik nam elke keer ruim in. Na de 25 km roken de anderen al de stal, maar ik wilde juist een tandje lager, want dat liep wat prettiger. De jongens bleven keurig bij me, maar om een of andere reden ging ik op single track paadjes weer veel harder en haalde ik ze heuvelaf ook steeds weer in. Bij 35 km moest ik plotseling twee keer overgeven, maar daarna liep ik weer veel beter. Bij 40 km was ook René even wat minder dus we spoorden Edwin aan om in zijn eigen tempo verder te gaan, maar hij bleef bij ons. Alleen een drietal heel steile heuveltjes hebben we gewandeld; de rest gingen we in een goed tempo omhoog, waarbij we vele medelopers inhaalden. Uiteindelijk na 50 km en een paar honderd meter en 1200 hoogtemeters gefinished in 5:23. Zeer tevreden met deze soepele loop nestelden we ons op het gras met een lekker Null % biertje. We kregen nog een oorkonde en een certificaat dat we Null lopers zijn en degenen die dit al 5 keer gelopen hadden kregen een felgekleurd T-shirt. De burgemeester sprak ons toe, maar toen ze ook nog het Null-lied aanhieven gingen we er snel vandoor.

Even gek doen onderweg

Deze week met een rondje Stompwijk van 32 km, een verlengde training van 22 km en nog een rondje Veluwezoom van ruim 28 km in totaal 133 km gelopen. Volgend weekend gaan we zowel op zaterdag als op zondag een 45 km loop doen. Dat wordt dus een topweek, want vanavond ook gewoon weer trainen. De benen voelen goed.

Applaus bij de finish

Biertje is verdiend