TAR dag 7: San Vigilio - Villabassa (41,8 km, 1956 hm, 8:01 u)

Het was vandaag de zwaarste etappe en dat begon al na 10 minuten toenwe van de openbare wegeen grindpad langs de rivier opgingen. Het was heel vlak maarer was net een steen die erboven uitstak. Ik ging plat naarvoren met een enorme smak. Er is een grote saamhorigheid onder de lopers, dus een raapte mijn stokken op en twee anderen sjorden me omhoog. Een knie met een grote wond waar het bloed uitstroomde, de andere knie zeer pijnlijk en ook mijn handen deden erg zeer. Maar goed gewoon verder.  De eerste 12 km tot verversingspost 1 was goed te lopen; we deden dat in 1:15 u. Het bloed was opgedroogd en de knie deed geen pijn meer. Mijn handen deden nog wel zeer, blauwe plekken op de muis van de hand en toen we daarna de berg Forcella gingen beklimmen kon ik mijn stokken moeilijk vasthouden. Het was weer een lange klim tot 2400 m en een technische afdaling door het bos. Het was nog steeds leuk om te lopen omdat we nu door een heel ander gebied gingen: de Dolomieten met grote grillige rotsmassieven. Uiteindelijk kwamen we bij een meer uit met prachtig blauw-groen water. We liepen er omheen en begonnen aan de tweede beklimming van de dag naar 2200 m. Dit was zeer steil en ik kwam maar heel langzaam vooruit. De afdaling was zeer zwaar en hebben we helemaal gewandeld. We moesten over enorme rotspartijen en een heel lang stuk over losse steenslag. We werden regelmatig ingehaald door lopers die dit hardlopend konden. Zoals altijd konden we het laatste vlakke stuk (6 km deze keer) op een tempo van 10 km/uur afleggen en haalden we veel mensen in die ons eerst zo hard voorbij waren gegaan. Na de finish naar de eerste hulp om mijn wonden te laten schoonmaken en daarna een massage. Geen pastaparty vanavond maar een lekkere steak in het hotelrestaurant.
Morgen nog een etappe van 33 km en dan zit het erop!