't is (voor) niks marathon ging niet goed

Edwin en ik hebben gisteren maar weer eens een marathon gelopen. De laatste was tenslotte al meer dan een maand geleden :)  Om 10:00 uur stonden we in Geldrop aan de start van de 't is (voor) niks loop met zo'n 200 deelnemers voor de 30 km en de marathon. Dat is wel wat anders dan vorige week waar we met 20.000 aan de 7^^loop begonnen. Het parcours voerde ons over de Strabrechtse heide; een mooi natuurgebied met heide, bosjes, zandverstuivingen en veel vennen. Soms liepen we op houten vlonderbruggen over deze vennen. We gingen te hard van start op bijna 12 km/uur. Na 12 km liep Edwin langzaam op mij uit of ging ik langzamer lopen, hoewel ik op de 15 km nog 1:17 klokte. De halve marathon legde ik nog af in 1:50 maar daarna ging het langzamer en langzamer. Na 25 km begon ik mijn benen al te voelen en bij 30 km bij de drankpost al even gewandeld en mijn trui uitgetrokken. Nadat ik langzaam verder ging in mijn thermoshirt met korte mouwen begon het natuurlijk te regenen. Enkele kilometers verder liep ik totaal verlaten over een grote vlakte met harde tegenwind en koude regen in mijn gezicht. Ik vond het allemaal niet leuk meer. Wat doe ik hier? Het hielp ook niet dat er alleen maar zwartgeblakerde boomstompjes stonden door de grote heidebrand in juli 2010. Desolaat gevoel. Op zo'n 5 km voor de finish kreeg ik vreselijke pijn in mijn benen. Hardlopen ging bijna niet meer; zo nu en dan kon ik een strompeldrafje maken. Met heel veel moeite bereikte ik uiteindelijk de finish in 4:17 en nog wat. Een marathon om snel te vergeten. Edwin had lang moeten kleumen omdat zijn spullen in mijn auto lagen. Ook hij had het moeilijk gekregen na 25 km maar had er met veel doorzetting toch een mooie tijd van 3:41 uit weten te persen.

Vandaag gaat het gelukkig weer prima; alleen een klein beetje spierpijn. Maar ik ga toch maar eens een hele week niet trainen.

Verbrande Strabrechtse heide, maar in ieder geval beter weer