2014

Dit jaar veel minder gelopen dan eerdere jaren. Komt natuurlijk door mijn 2.5 maanden rust vanwege een blessure. Mijn eerste blessure in 40 jaar hardlopen. Maar ben goed hersteld en gisteravond weer eens met de CIKO groep 5 meegelopen; rondje Koningsweg, bijna 16 km, in een rustig tempo. Gezellig om weer met de groep te lopen en het ging prima.

Heb dit jaar ook de grens van de 50 marathons of langer gepasseerd. Tien jaar geleden op 4-4-4 begonnen met de Rotterdam marathon.

Niet veel loopjes gedaan dit jaar. Veel korte loopjes ( minder dan 21 km) en maar drie marathons (plus). De naarste ervaring dit jaar was tijdens de trail Verbier toen ik in het donker, in de de regen en in de kou een steil, modderig en glad pad omhoog moest. Ik moest constant stoppen vanwege te hoge hartslag en ben dus uitgestapt. Mooiste ervaring was de finish in Chamonix na 53 km en 3300 hoogtemeters tijdens de OCC/UTMB loop. Zulke lopen hoop ik komend jaar ook weer te maken.

Barre en moeilijke omstandigheden bij de trail in Verbier

Mooi weer en heerlijk lopen ij de OCC.

Sneeuwloop

Afgelopen week weer drie keer zonder problemen gelopen. Woensdag mijn standaard rondje van 17 km, vrijdag samen met mijn hardloopdochter 12 km onder een stralend zonnetje en gisteren door de sneeuw bijna 14 km. Sommige stukken waar al veel wandelaars waren geweest waren hobbelig en hard en moeilijk te lopen, maar op andere stukken was het mooie zachte sneeuw waar het heerlijk lopen was. Het gaat noch niet hard met 10-10.5 km/uur en ook nog niet erg lang, maar die snelheid moet ik weer langzaam opbouwen en de echt lange afstanden komen wel weer.

 

Ben weer begonnen met lopen

Vorige week zaterdag was ik klaar met mijn klusjes en het was mooi weer, dus ik ging op pad voor mijn eerste loopje sinds twee-en-een-halve maand. Dat leek me ook wel voldoende. Was best een beetje zenuwachtig dus heel voorzichtig begonnen. De vorige keer schoot de pijn erin bij 1 km dus toen ik dat punt gepasseerd was, was ik wel opgelucht. Verder helemaal geen last gehad. Een klein rondje gedaan van totaal 3,7 km in 21 minuten. Langzaam opbouwen en elke dag een stukje langer.



Zondag dus weer op pad de andere kant op en langs de rivier. Nu een halfuur gelopen met een totaal van 5.7 km.

Was van plan om dinsdagavond weer te lopen, maar toen ik naar huis fietste regende het hard en ik was helemaal doorweekt toen ik thuis was. Toen had ik geen zin meer om te gaan. Woensdagavond was ik pas laat thuis van mijn werk en moest thuis ook nog wat werken dus kwam het er weer niet van. Donderdagavond dus op pad en weer met een flinke heuvel erin. Totaal 8 km gelopen in 45 minuten. Het ging allemaal zonder problemen en de laatste 200 meter kon ik nog een mooie versnelling maken.



Vrijdagavond naar huis gereden. Ik kon redelijk goed opschieten terwijl het de andere kant op heel druk was met lange files en ongelukken. Zaterdag druk met bezoek aan familie en vrienden dus vanochtend weer de Veluwezoom op. Het was modderig en koud maar heerlijk om hier weer te lopen. Veel heuveltjes maar dat ging makkelijk. Mijn conditie is blijkbaar goed gebleven want het koste geen moeite om 12.5 km in 1:10 te lopen. Ook mijn rugklachten zijn bijna verdwenen dus ik ben wel hersteld en ik kan weer plannen gaan maken voor het nieuwe jaar. Helaas was de Eiger ultra trail volgeboekt, maar er zijn genoeg mooie berglopen in Zwitserland. Op 10 januari wil ik al een halve marathon gaan lopen in Arosa. Dat heet de Swiss Snow Run, waarbij je dus over de sneeuw loopt soms tussen de skiërs door en met flink wat hoogtemeters. En volgende week de Derde Kerstdagloop...

Niets doen is zwaar

Basler Stadtlauf

Als ik de blogs van Edwin en Jan en anderen lees over de mooie loopjes die ze doen en de plannen die ze maken word ik erg jaloers. Ik ben tot stilstand gekomen en moet dat tot januari uitzitten.
Anderhalve week geleden was hier de Basler Stadtlauf waar ik me voor ingeschreven had, maar nu is een collega gaan rennen met mijn nummer. Ben wel gaan kijken en kreeg enorme zin om mee te gaan doen. De loop wordt altijd gehouden op de eerste avond dat de Kerstverlichting aangaat in de stad Basel. Om 5 uur beginnen de allerjongsten en om het half uur gaat apart mannen en vrouwen van steeds oudere leeftijd. Pas om 20:30 zijn de mannen >45 jaar aan de beurt. Leuke korte loop (5.5 km) door de feestelijk verlichte binnenstad.

De pijn is allang verdwenen uit mijn knie en ik kan weer alles doen, trap lopen, diepe kniebuiging, springen en hard fietsen op groot verzet. Pas geleden ook een vier uur lange wandeling gemaakt door de heuvels zonder enige problemen. Ik begon in het dal met mist maar al op 1000 meter hoogte was ik boven de wolken en had een prachtig uitzicht.
Heb trouwens wel sinds ik niet meer loop rugpijn, vooral 's nachts zodat ik in de ochtend alleen met heel veel moeite uit mijn bed kan komen, maar niet door slaapgebrek. Eenmaal in beweging trekt het weg. Ik denk dat als ik weer ga lopen het na een of twee keer verdwenen is. Ik merk ook dat ik geestelijk meer met mijn werk bezig ben omdat ik me niet meer helemaal leeg kan lopen.

Ik had me voorgenomen om 3 maanden rust te houden en dan begin januari weer langzaam te starten, maar ik denk dat ik 20 december als ik weer in Velp ben het al ga proberen. Als het goed gaat en ik er helemaal geen last meer van heb ga ik meedoen met de Derde Kerstdagloop. Dan wil ik weer veel gaan lopen. Heb ook al een mooie loop hier in Zwitserland uitgezocht, de EigerUltraTrail, een tocht door de bergen van 51 km en 3100 hoogtemeters langs de prachtige noordwand van de Eiger. Er is ook een korte trailrun van 16 km en echte ultra van 100 km. Ik hoop heel erg dat het doorgaat want stilzitten is maar niks.

Boven de wolk met in de verte de hoge Alpen

Authentieke marathon van Athene

Vorig weekend (op 9 november) was de marathon van Athene. Wij waren er al een paar dagen en hebben de toerist uitgehangen op de Acropolis en diverse musea. Maar het hoogtepunt was natuurlijk dat mijn dochter J. met een aantal vriendinnen en vrienden de marathon ging lopen. De moeder van één van die vriendinnen, de ons allen bekende Grace, liep ook mee. Er waren ook nog andere ouders mee dus het was heel gezellig.
Zelf heb ik 10 jaar geleden deze marathon gelopen. Het was mijn tweede marathon  en ik liep het in 3:53:10. Dit was best goed want het parcours loopt tussen de 10 en 30 km langzaam omhoog en het was best warm. Ook voor mijn dochter werd het haar tweede marathon; een mooie symmetrie.
Zondag was het prachtig weer en flink warm om  een marathon te lopen. We gingen met de metro naar het 28 km punt dus bijna aan het eind van de lange klim. Er stond veel publiek langs de kant wat ik mij van 10 jaar geleden niet kan herinneren. We moedigden iedereen aan die langskwam en gingen natuurlijk helemaal los toen J. als eerste langs kwam.Ze zag er nog best fit uit. Was erg leuk om nu eens als toeschouwer/aanmoediger langs de kant te staan en het vanaf de zijlijn te zien.

Mijn dochter loopt langs ons groepje fans.

Het duurde daarna best een tijdje totdat de laatste van het clubje langskwam want die hadden het zwaar. Toen snel weer met de metro naar de finishplaats. Maar tijdens het wandelen daarheen kwam dochterlief al weer langs. Het was vreselijk druk bij de finish. Ik herinner me van toen ik het liep dat er maar zo'n 100 man/vrouw bij de finish stond. Nu waren het er ettelijke duizenden. Ze zijn het zeker leuk gaan vinden.Uiteindelijk vonden we elkaar allemaal weer in de drukte en konden we J. en de anderen feliciteren met de goede afloop. Heel trots op mijn dochter want ze had het net onder de 4 uur gelopen (3:59:32). Mooie prestatie en ze heeft een aardje naar mij want ze is ook al ingeschreven voor Berlijn in september.

De gelukkige finishers

Verplichte rust

Een paar dagen na de marathon was de pijn in de knie plotseling weg en na nog een week rust dacht ik maar weer eens te gaan hardlopen. Helaas, na 1 kilometer was de pijn weer terug. Maar ik merkte dat als ik op mijn voorvoet landde dat het haast geen pijn deed. Dus eigenwijs als ik ben nog een paar km doorgehobbeld. De volgende dag kon ik haast niet lopen en moest ik me de trap ophijsen. Heb de dokter hier op onze campus bezocht en die voerde allerlei bewegingen met mijn been uit. Maar niets deed pijn alleen als er op de binnenkant van de rechterknie gedrukt werd. De knie was ook een beetje
dikker dan de andere knie. Hij vertelde me dat het een ontstoken (binnen)meniscus was. Dit gaat alleen over door het niet meer te belasten. Hij dacht aan een paar maanden. Dus ik ga de komende drie maanden niet meer hardlopen. Januari maar weer eens voorzichtig proberen. Ik had nog een aantal lopen gepland zoals de marathon van Athene omdat mijn dochter die ook gaat lopen. Dus als iemand een startbewijs wil?
Moet wel proberen fit te blijven dus fietsen en wandelen en een paar keer per week stretch- en kracht-oefeningen doen.

 

IWB Basel marathon (DNF)

Gisterochtend was het prachtig weer en ging ik om 08:30 met zo'n 400 lopers van start in de Basel marathon. Ik was niet echt goed voorbereid want was net 2 weken op vakantie geweest en had mijn hardloopschoenen vergeten. Daarvoor ook al niet veel en zeker niet lang getraind. Ook had ik last van lage rugpijn.
Vorig jaar had ik deze marathon in de mooie tijd van 3:32 gelopen; nu wilde ik rustig lopen, maar wel binnen de 4 uur. Ik ging op een lekker tempo dat rustig aanvoelde van start. Dat tempo bleek na een uur precies 12 km te zijn en de eerste ronde halve marathon had ik in 1:47:17 gelopen en ik voelde me prima. Zou ik toch weer een snelle tijd lopen? Maar op 22 km kreeg ik pijn aan de binnenkant van mijn knie en begon ook mijn rug weer pijn te doen. Het ging dus direct langzamer. Bij 23 km zat ik al 2 minuten boven het 5 min/km schema. Op 25 km werd ik misselijk en moest ik behoorlijk overgeven. De pacers voor de 3:45 kwamen al voorbij. De knie deed erg zeer en het lopen ging steeds moeilijker. Ik moest al regelmatig wandelen. Bij 28 km weer een aanval van misselijkheid. Vervolgens ook nog steken in de zij. Bij de 30 km verversingspost veel gedronken om het verloren vocht aan te vullen en ook maar een gel genomen. Nu kwamen de pacers voor de 4 uur voorbij. Ik hobbelde voort en wist dat het parcours een stukje verderop vlak langs de finish ging. Daar op 33 km uitgestapt want het had geen zin om mezelf nog 9 km te pijnigen. Eigenlijk de eerste keer in mijn 40-jarige loopcarriere dat ik een blessure heb waardoor ik niet meer kan lopen. Vandaag voelt het niet beter en ik kom moeilijk de trap op en af.
Volgende week had ik ingeschreven voor de Hoge Veluwe trailmarathon, dus als er iemand mijn startbewijs wil overnemen...?

Rozendaalse veldloop (12 km)

Zonder het te hebben afgesproken stonden we gisteren opeens met 6 (ex)CIKO'ers naast elkaar in het startvak van de Rozendaalse veldloop. Herbert, Rob, Bernard, Theo, Merlijn en ik vertrokken om 19:00 met prachtig weer voor de pittige 12 km door de bossen en over de hei van de Veluwezoom. Ik ging hard van start; het was maar 12 km tenslotte. Mijn doel was om binnen het uur te finishen. Ik liep iets harder dan 12 km/uur en harder ging niet door de heuveltjes en de zanderige passages. Het was heerlijk om hier weer te lopen. Bernard kwam op de eerste heuvel hard voorbij en verdween in de verte, maar later kreeg ik hem weer in het vizier. Kon hem alleen niet meer inhalen. Rob kwam op 8 km voorbij, maar was opeens aan het wandelen bij 10 km waar we een lang stuk omhoog moesten. Maar hij had zich herpakt en kwam vlak voor de finish in volle vaart voorbij. Mijn tijd was 56:44; ik heb het wel eens een paar minuten harder gelopen, maar dit was heel mooi. Leuk om weer meegedaan te hebben en vele bekenden te ontmoeten.

Foto van Renée Tijdink

Uitslag OCC

Vandaag vind ik pas de uitslag van de OCC op internet. Maar het is wel mooi vormgegeven zoals hieronder te zien is. Dit is de link. Als je daar op die website op een bolletje klikt krijg je de tijd, afstand en hoogte etc. Te zien is dan dat ik op het punt hieronder op de 748e plaats lig, bovenop de berg op de 921e plaats door mijn hartproblemen op de deze berg, maar aan het eind op de 906e plaats.
Van de 1200 starters waren er 90 niet gefinished.

 

OCC van UTMB (53 km) bergtrail

Afgelopen donderdag stond ik om 08:00 uur in Orsières aan de start van de OCC. De OCC is met slechts 53 km het kleinere zusje van de UTMB (168 km), CCC (101 km) en de TDS (119 km). Deze lopen worden georganiseerd door The North Face Ultra Trail du Mont Blanc (UTMB) zoals het voluit heet. De OCC werd dit jaar er voor het eerst bijgedaan; 1200 lopers konden meedoen via een verloting, maar je hoefde geen UTMB punten te hebben zoals voor de andere lopen. OCC staat voor Orsières-Champex-Chamonix, wat dus de startplaats in Zwitserland, een plaatsje onderweg en de finishplaats in Frankrijk is.
 Totaal moesten we 3300 hoogtemeters overbruggen verdeeld over twee 2000 m hoge bergen, een kleintje van 1600 m en ten slotte nog een van 1800 m

In het begin was het nog wat fris dus ik had een truitje aan, maar na 2 km rustig hardlopen kwam de eerste steile klim, brak de zon door en werd het heet, zodat mijn trui uitkon en de stokken uit mijn rugzak.

De eerste steile klim

Met een regelmatige, flinke pas ging ik zonder problemen omhoog en haalde zo veel mensen in. Na zo'n 8 km was de top en konden we vrij goed naar beneden lopen. Het was geen technisch parcours zodat ik km tijden haalde van tussen de 5 en 9 minuten. Op 13 km begon de klim naar La Giète en dit was steiler en moeilijker dan eerst, maar ik kwam goed boven. De afdaling was nu echter moeilijk. Ik ben dan zo'n beetje de langzaamste; daar ben ik niet goed in. Terwijl sommigen in volle vaart naar beneden rennen. Op 24 km na 4:30 u was de ravitailleringspost waar ik me tegoed deed en vrij lang uitrustte en ook maar even een Whatsappje stuurde naar het thuisfront. Direct daarna weer 800 m omhoog over 6 km met op de top een prachtig uitzicht op bergen met sneeuw en gletsjers.

Prachtige gletsjers

Dit was nog redelijk beloopbaar

Daarna een lange afdaling die aan het eind heel steil en vervelend werd. Gelukkig weer een drankpost om dan aan de laatste klim te beginnen. Net als een paar weken geleden in Verbier kreeg ik weer een zeer hoge hartslag bij het beklimmen van de steile helling. Om de 100 hoogtemeters moest ik even een paar minuten rusten. Na het kleine bergje kwam echter nog een grotere. Heel rustig aangedaan en gerust wanneer dat nodig was. Bij de vierde stop eindelijk eens een gel met cafeïne genomen en heel veel gedronken. Daarna ging het opeens stukken beter alsof mijn hart gewoon te weinig energie had om goed te pompen. Ik kon nu weer met rustige stappen omhoog en mijn hart bleef normaal. Dan eindelijk de top met nog een drankpost en nog 8 km te gaan. De eerste kilometers zijn erg zwaar, zeer moeilijk om te lopen. Doe zo'n 12 tot 14 minuten over een kilometer, maar op gegeven moment kan er met een flinke wandelpas naar beneden worden gelopen. Dan eindelijk een vlak en breder pad waar ik weer vaart kan maken.
Ik ben zelf verbaasd dat het dan nog zo goed gaat. Ik haal veel mensen in die wandelen of heel langzaam hardlopen. De laatste kilometer in Chamonix was erg leuk. Veel mensen langs de kant die aanmoedigen en klappen. Ik finish uiteindelijk in de officiële tijd van 12:13:36. Ik krijg m'n finishers T-shirt, vind een douche en krijg een maaltijd en check in in een hotel.
Vrijdagochtend kost het me 4 uur om met een boemeltrein met veel overstappen weer terug te komen in Orsières waar mijn auto stond. Doorgereden naar ons chalet in Porlezza, Italië en daar een rustig weekend doorgebracht.

De route van de OCC

Basler Bruggelauf (16.1 km)

Het was gisteren prachtig weer met volop zon maar niet te warm en dus een goede dag om de Basler Bruggelauf te lopen. Er zijn 5 bruggen in Basel en die gingen we allemaal een keer over; een brug twee maal en een andere brug 3 maal. Totaal gingen we dus 8 keer de Rijn over; een soort Bridge to Bridge maal 4 dus. Maar in deze loop van ook 16.1 km zitten 5 a 6 pittige klimmetjes waardoor de vaart eruit gaat. Totaal maar 108 hoogtemeters maar toch. Vorig jaar had ik deze race ook al gelopen en finishte toen in 1:18:11. Ook toen had ik de dag ervoor een andere loop gedaan, de 26,1 km Glacier3000 bergloop.
De meeste kilometers kon ik onder de 5 minuten lopen behalve de 13e km toen we nog een brug met een flink hoogteverschil over moesten en het 5:03 werd. Ik finishte nu iets sneller dan vorig jaar in 1:16:55, maar toen had ik een sanitaire stop. Was heel tevreden dat ik dit tempo had kunnen vasthouden na de inspannende halve marathon van zaterdag. Daarna rustig naar huis gefietst en niets meer gedaan.
Afstand: 16.1 km; Tijd: 1:16:55; Tempo: 4:47 min/km (range 4:19 - 5:04); Snelheid: 12.5 km/uur; Hoogtemeters: +108

Emmentaler Halbmarathon

Vanochtend naar het plaatsje Langnau im Emmental in het kanton Bern gereden om een halve marathon te lopen. Om 11 uur was de start met zo'n 200 lopers en al heel gauw moesten we klimmen. Niet heel steil dus ik kon blijven hardlopen en daarbij haalde ik heel veel mensen in. Na het eerste stukje asfalt kwamen we al gauw op een grindpad en later liepen we veel over weilanden waarbij we soms door diepe modderpoelen moesten. Ook single track paden door het bos die technisch moeilijk waren; het leek wel een trail. We kregen nu ook steile heuveltjes die ik wandelend opging. Het ging dus niet snel; op 10 km had ik al 1:10 gelopen. Daar was ook het hoogste punt van 1317 m en we aren op 800 m hoogte begonnen. Er volgde een technisch moeilijke lange afdaling over een smal glibberig pad. Ik ging soms maar een stapje opzij om de snelle jongens langs te laten. Maar op de wat betere stukken kon ik volle vaart. Het was een mooi landschap met steile heuvels en groene alpen waarin de koeien stonden die de melk voor de kaas leveren. Het was nu bewolkt maar met helder weer moet je de besneeuwde Alpen kunnen zien.

Met mooi weer zie je de Alpen

De laatste paar kilometer was weer asfalt en vrij steil naar beneden en dat loopt dan niet lekker. Pas het allerlaatste stuk van 500 m was vlak en daar kon ik weer goed tempo maken. Ik finishte in 2:09:30; sneller was voor mij niet mogelijk. Het was een prachtige loop en ga hem zeker nog een keer doen.

Over de alpenweiden

Steile heuvels

Trail Verbier St Bernard - 61 km - DNF

Vrijdagmiddag al vertrokken naar Verbier omdat ik de volgende ochtend van start ging in de Verbier trail van 61 km. Het was slecht weer en de vooruitzichten waren ook niet goed. Bij het ophalen van mijn startnummer  werd mijn rugzak die ik mee zou voeren streng gecontroleerd. Zit alles er wel in wat je nodig zou kunnen hebben. Gelukkig had ik alles. Hoorde daar al dat de grote trail van 110 km die Edwin ging lopen met 5 km was ingekort; de tweede berg was er al uitgehaald door de slechte omstandigheden. Nu vertrokken ze om 05:00 i.p.v. 01:00 uur. Op de gok naar een hotel en daar hadden ze nog een achteraf kamertje over. Natuurlijk wel opgestaan om Edwin te zien en inderdaad vond ik hem met Jacolien en Wilbert. Met de lamp op de hoofden gingen een paar honderd lopers van start voor een barre tocht. Hier lachen ze gelukkig nog.

Ik ging daarna weer even slapen maar moest met de bus van 07:15 naar het plaatsje La Fouly op een uur rijden. Daar was mijn start om 10:00 uur; eigenlijk merkwaardig dat we zo laat van start gingen want nu moest toch nog een groot deel van de lopers in het donker lopen.
Na de start konden we eerst een stukje hardlopen eerst lichtjes omhoog maar dat werd al gauw te steil dus wandelen. Daarna heb ik nog maar heel weinig hardgelopen. Maar het rustig omhoog klimmen de eerste berg op ging goed. Na 10 km rustig doorzetten was ik op de eerste top van zo'n 2700 m hoog. De afdaling erna was technisch erg moeilijk, hoewel sommigen er als steenbokken naar beneden denderden. In het dal op zo'n 15 km was een verversingspost en ik deed me te goed aan al het eten dat er was. Je kon er zelfs spaghetti met saus krijgen, maar ik hield me bij de koek en rozijnen en cola. De volgende berg op ging weer goed. Soms moesten we door de versgevallen sneeuw waden en ook vaak door wildstromende beekjes.

Ploegen door de sneeuw en de mist.

Helaas konden we niet veel van de omgeving zien door de laaghangende wolken. Ook regende het regelmatig hevig, maar dat was met mijn superjas geen probleem. Daarna een lange afdaling waar heel soms hard gelopen kon worden en beneden op 28 km weer ravitaillage. Daar ging ik maar even zitten en een berichtje naar de familie sturen. Vervolgens weer een berg op. Ik had een mooi tempo en haalde heel veel mensen in. Toen dacht ik nog het binnen 12 uur te kunnen doen zodat ik precies op tijd terug was in Verbier voor de wedstrijd Ned-Bra. Maar het afdalen erna was weer erg moeilijk. Grote rotsformaties die we moesten bedwingen en schuine sneeuwvlaktes waar je je aan een touw moest vasthouden om niet naar beneden te glijden. Het was wel prachtig en ruig allemaal maar met de voortdurende regen minder leuk. Hoog in de bergen was het ook koud en hadden we geen regen maar hagel.

Sneeuwvlaktes met touwen

Maar eindelijk op 49 km was ik beneden en was er weer een post. Goed gegeten weer en ik dacht het wel  te kunnen gaan halen. Bij de organisatie gevraagd hoe Edwin ervoor stond en op hun PC konden ze dat zo opzoeken. Hij had Arretez achter zijn naam staan en bleek dus uitgestapt bij La Fouly; voor hem dus na meer dan 50 km. Dat had ik toen ook moeten doen, maar koppig als ik ben ging ik weer verder. Weer een berg op maar nu een hele steile; na lange tijd keek ik op mijn Garmin en ik was nog maar 1 km verder. Het werd ook donker dus moest mijn lamp opzetten wat niet lukte over mijn capuchon dus dan maar zonder maar het regende voortdurend en hard. Daarna ging het slecht. Ik kreeg een heel hoge hartslag en moest heel vaak stoppen om het te laten zakken. De paden waren door een dicht bos, erg smal en kronkelig met alleen maar glibberige modder. Het schoot niet op. Meerdere mensen gingen erg langzaam maar ik kwam echt niet vooruit. Herhaaldelijk vroegen ze: Ca va?, maar liepen dan weer door. Op een gegeven moment zag ik midden in de wildernis een auto staan. Heb dus direct gevraagd of ik mee kon rijden. Ze probeerden me nog te overtuigen door te gaan. Over 15 minuten was er weer een drinkpost zeiden ze en ik was nog maar 6 km van de finish, maar ik rilde van de kou en voelde me niet lekker. Dus ze hebben me meegenomen naar Verbier wat nog 3 kwartier rijden was over smalle bergweggetjes. In de auto zag ik dat het 23:45 was dus ik had er 13:45 uur opzitten en 55 km afgelegd en over de afgelopen zware 6 km had ik bijna 3 uur gedaan. Van een van de vrouwen in de auto kreeg ik nog warme thee en dat deed me goed en eindelijk om 00:30 werd ik bij de finish afgezet. Heb me afgemeld bij de organisatie en nog een bord spaghetti gegeten wat erg moeilijk ging omdat ik nog steeds erg rilde van de kou. Hieronder de uitdraai van de website. Blijk dus +4000 hoogtemeters te hebben verwerkt en moest alleen nog 1200 meter over 6 km naar beneden naar de finish.

Weet niet of ik nog eens zo'n tocht ga doen. Het moet dan in ieder geval beter weer zijn en er moet over lange stukken hardgelopen kunnen worden. Eind augustus staat een 60 km van de UTMB gepland ook weer in zuid Zwitserland, maar ik moet er nu nog even niet aan denken. Ik voel me nu weer prima en alleen een beetje stijve beenspieren. Morgenavond gewoon weer trainen.

Lopers op een kam in de verte

Marathontrail de l'Absinthe

Gisteravond was de Ierse pub Paddy's omgetoverd in het Holland House Basel. Veel Nederlanders hadden zich verzameld in soms bizarre oranje outfit om naar de wedstrijd te kijken.Ik zat buiten naar een groot scherm te kijken in mijn oranje Groep 5 shirt en genoot. Het was geweldig.

Na 3 grote bier en slechts 4 uur slaap stond ik vanochtend om 7:15 aan de start van de Trail de l'Absinthe in Couvet vlakbij Neuchatel. Er was een lange loop van 75 km maar ik ging de marathon doen. Ik ging met een lekker tempo van start en haalde veel mensen in. Het begin was vlak over kleine weggetjes door een prachtig heuvellandschap. Ik was mijn Garmin vergeten en dat liep wel heel ontspannen. Na 9 km begon de klim van 700 m naar 1400 m over 5 km (flink steil dus). Eerst was het nog een vrij breed pad, maar dat werd een single track met veel stenen en dus technisch moeilijk. Dit was in het bos op de flank van de heuvel en je moest geen misstap maken. Het was zwaar maar ik kwam er goed doorheen. Daarna was de afdaling minder steil maar over paadjes door weilanden vol kleurige bloemen met een zeer oneffen ondergrond. Echt hard ging het dus niet.

Door weilanden met kleurige bloemen

Op 20 km had ik bij een post bouillon gedronken, maar dat viel niet goed. Ik werd misselijk en alles kwam er uit. Bij 25 km keek ik even op mijn telefoon hoe laat het was en ik had er al 3 uur op zitten. Niet lang daarna, zeg maar 28 km, ging ik bij een moeilijke afdaling wandelen. Verder ging het niet goed meer; de man met de hamer was al geweest. Ik was ook nog steeds misselijk en het begon ook best warm te worden. Maar ik genoot van de prachtige omgeving en wandelde veel en alles wat ik hard liep was meegenomen. Op 35 km kregen we weer een steile klim te verwerken maar ik zette door en finishte uiteindelijk in 5:28:17. We hadden 1346 hoogtemeters verwerkt. Moeizame maar prachtige trail.

Prachtig heuvellandschap